Mayıs aynda ameliyat oldum. Aslında 90'lı yıllarda geçirdiğim trafik kazasından bu yana olmam gereken minik bir ameliyattı. Ne var ki bir türlü fırsat olması. Ocak ayında Vertigo sıkıntısıyla doktora gittiğimde ameliyata karar verilmişti. Bu seferde çocuklarımın gösterisi olduğu için ve genellikle küçük yaş grubu olduklarından yarıda bırakmayım diye mayıs ayına ertelemiştim. Tam gösterinin olacağı hafta içimizi yakan bir hadise gerçekleşti Soma'da ve biz de gösteriyi erteledik. Bu seferde ameliyat günü geldi çattı. Çaresiz ameliyat oldum. Nasıl bir bünyem varsa doktoruma ve anestezi uzmanına zor anlar yaşatmışım. kanama, vb beklenenin üstünde olmuş normalden uzun sürdüğü içinde istirahat sürem uzadı. çocuklarımı sahnede seyredemedim, omuzlarını sıvazlayamadım. Ama en çok kurum müdüremizden utandım Onu yarı yolda bıraktığım hissi halen devam ediyor.
Ben çok şanslı biriyimdir. Bu pek beğenilmeyen hastanemizde de devam etti. Bir defa doktorum, hemşireler ve hasta bakıcılar çok iyilerdi. Çevremdekiler bu hastanede ameliyat olma ikazlarında bulunmalarına rağmen inat ettim ve güvendim. yaşanan sorunlar hastane yahut doktordan kaynaklı değildi buna eminim.
Artık yeniden çocuklarımla birliktyim, işime devam ediyorum geciken bahar temizliğimi yavaş hareketlerle de olsa yapmaya başladım (off Allahım lütfen bu yaz bitsin işlerim :) )Ama bahçeye hiçbir şey ekemedim bu saatten ekmek zaten bir şey değiştirmeyecek. Neyse olsun Bu günümüze şükür....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder